Dışarda kar yağıyor

Yıllar önce dinlediğim bir şiir
Yazan İhsan Yüce
Hem iyi hem de kötü rollerde oynayan
Sinema sanatçımız
O zaman dışarda kar vardı
Şimdi yok
Çünkü o dışarısı yok artık
Bu şehir arkamdan geldi yine
dönüp dolaşıp geldik yine memlekete

Nerde kalmıştık?
Şiirlerde kalan bir sevgiliydi
Dokunamadım sayarım
Yavuklusu vardı
Ayrıca biraz da büyükçeydi yaşı benden
Evlenip de ayrılmış üstelik
Ne olmuş demeyin
Ben 20 lerin başında bir genç o zaman
Her neyse
Görünen o ki
Kalmış biryerlerde
izi

Kısacası Muazzez,
Kahrediyorum yine
“Babanın şarap çanağına,
Gogen’e,
kadere,
sana,
bana
bir de gittiğin arabanın tekerine”

mesele yine aynı
yanlış zamanda, yanlış mekanda
bir aşk terakkisi

Advertisements

Second Try

I think I am finally learning

how to write a poetry

You just write it as it is

a glass of

handmade wine

came from hundreds of kilometers away

Drinking it with a very young friend of mine

a childhood friend -very close-

she drops the glass and the carpet is full of wine

Then begs for mine

Not to forget

the classical music

plays silently

Everything tastes sour tonight

the memories

the music

and the wine

Yaşlandıkça

 

yolcu – insan
anılar han
rüzgar – zaman
sevinçler ve hüzünler birer armağan

Esiyor zaman
arıyor insan
dinlenebileceği bir han
o handa sevdiği bir armağan

 

Left(ed)

sometimes they die

and  sometimes

they die alive

and the rest

what was left

loses its meaning

for a while

 

A Cranberry

Scream of the woman
Scream for help
Does the death care about it?
It’s just the way it is
And it has been always
since the life began
It ends and re-starts
Who is the next Dolores
screams for help
as she sings?

İnsanlık

O kadar kalabalığız ve

o kadar yalnızız

kargaşada annesini kaybeden

çocuğun yalnızlığı bu

Sen ve

seni tamamlayacak O’nu

bulmanın zor olduğu

bir yalnızlık, kargaşada bir yalnızlık.

İnsan seline kapılmanın

çoğunluğu uymak ile

kendin olabilmek arasında

bir canbazın bile

üstesinde gelip gidemeyeceği

ipincecik

bir çizginin etrafında

yalpalanmaktan ibaret

hayat dediği

çoğumuzunkisi

Çukur

Her gelen
Yeni bir çukur açar
Hergelenin kalbine
Ve gelen
gideninkini dolduramaz
Hepsinin yeri ayrı
ve ayrı ayrı
özler gönül
o terkedip gidenleri