Ay’a Yolculuk

Ay’a çıkıyorum

Heybeliye değil

Dumanları yetiyor bu şehrin

Tütün tüttürmüyorum

Yaşıyorum

Uyuşturmadan kendimi

İçimdeki acısıyla, biraz da tatlısıyla

Ay’a çıkıyorum

Canımı sıkan bir şey varsa

Gözlerim doluyorsa

Çanta almadan yanıma

Bakıyorum

Tepeden aşağıya

Kendime, insanlara

Ve dertlerimize

Ne kadar küçükmüşüz

Ne kadar ıssız

Ne kadar değersizmiş

Bizi üzen şeyler

Dert etmeye

Değmezmiş

Yolculuk

Bazen evin dış kapısıdır

unutulmaz yolculukların

başlangıcı

Ayakkabı bağlarıdır

seni anılara bağlayan

sana geçmişi hatırlatan

O yüzden

küçümsememeli insan

hiçbir zaman

ne küçük yolculuklar yaptığı

küçük otobüsleri

ne de sürekli çözülen

ayakkabı bağcıklarını