Ay’a çıkıyorum
Heybeliye değil
Dumanları yetiyor bu şehrin
Tütün tüttürmüyorum
Yaşıyorum
Uyuşturmadan kendimi
İçimdeki acısıyla, biraz da tatlısıyla
Ay’a çıkıyorum
Canımı sıkan bir şey varsa
Gözlerim doluyorsa
Çanta almadan yanıma
Bakıyorum
Tepeden aşağıya
Kendime, insanlara
Ve dertlerimize
Ne kadar küçükmüşüz
Ne kadar ıssız
Ne kadar değersizmiş
Bizi üzen şeyler
Dert etmeye
Değmezmiş