Umut tatlıydı
Amansız bir hastalığa yakalandığında
Umut acıydı
Tek başına aşkı yaşadığında
Category Archives: Şiir
Sokrates’den sonra aşk
Çift yönlü değildir her yol
Bazen istikamet – tek yön
Ve buna benzer Plato’nun kalbindeki
Bu ne antik
ne de romantik
Trafik tabelaları gibi
Umutla bekler iki göz ışığın vurmasını
Parlayıp Kendini ifade etmek için.
Geçse de günler,
aylar,
yıllar
kalıcıdır kanunları gibi trafiğin
Plato’nun inatçı, platonik sevdası
Sour Grapes – C. Bukowski (Ekşi Üzümler) – Çeviri
“Her şey bitti”, dedi, “Kaybettim”
“Belki de hiç senin olmamıştı”, dedim
“Benimdi”, dedi.
“Senin olduğunu nereden biliyorsun?”, diye sordum
“bilirsin işte”, dedi, “o kadar”
“ama benim hiç olmadı” dedim ona
“bu çok kötü” – yanıtladı
“kötü olan ne” – sordum
“senin hiç olmaması” – yanıtladı
“bu bana kendimi hiç kötü hissettirmedi”, dedim
“Anladım”, dedi, “şimdi beni yalnız bırak!”
“Nasıl istersen”, dedim ve bir tabure kadar uzaklaştım barda
İçkisine dalmış orada öylece oturuyordu
Ne kaybettiğini bilmiyordum
ama ben hiç sahip olmamıştım
o ise kaybetmişti
ve böyle ise
durum hemen hemen ikimiz için de aynıydı
kimi insanlar her şeye gereğinden fazla anlam yüklüyorlar
İçkimi bitirip oradan ayrıldım.
Группа Аркадий Коц – Стены (Duvarlar) – Çeviri
Однажды дед говорил мне,
Когда светало вдали,
Мы с ним у дверей стояли,
И телеги мимо ползли.
Bir gün dedemle
Gün ağrırken
Kapıda dikilirken
At arabaları geçerken yanımızdan
Dedem bana dedi ki,
Видишь ли эти стены?
За ними мы все живём,
И если их не разрушим,
То заживо здесь сгниём.
Şu duvarları görüyor musun?
Onların ardında yaşıyoruz hepimiz
Ve eğer sen onları yıkmazsan
Burada diri diri çürürsün
Давай разрушим эту тюрьму
Здесь этих стен стоять не должно
Так пусть они рухнут, рухнут, рухнут
Обветшавшие давно
Bu zindanı yıkalım
O duvarların burada işi yok
Yıkılsınlar, yerle bir olsunlar
Köhne duvarlar
И если ты надавишь плечом
И если мы надавим вдвоем
То стены рухнут, рухнут, рухнут
И свободно мы вздохнем
Eğer omuz verirsen
Beraber omuz verirsek
O zaman yıkılırlar
Ve biz de özgürce ölürüz
Руки мои в морщинах,
С тех пор прошло много лет,
И сил всё меньше и меньше,
А стенам износу нет.
Ellerim nasırlaşmış
O zamandan bu zamana yıllar geçmiş
Ve gücüm gittikçe azalmış
Duvarlar aynı, kusursuz
Я знаю, они гнилые,
Но сложно их одолеть,
Когда не хватает силы.
И я прошу тебя спеть:
Çürükler, biliyorum
Yine de kurtulmak zor
Gücüm tükendiğinde
Yetiş bana
Деда давно не слышно,
Злой ветер его унёс,
Но мы с ним стоим всё там же,
Под тот же грохот колёс,
И когда кто-то проходит мимо,
Я стараюсь погромче петь,
Ту песню, которую спел он,
Прежде, чем умереть.
Uzun zamandır dedemden haber yok
Öfkeli bir rüzgar önüne kattı sesini
Biz hala oradayız onunla
Tekerleklerin gümbürtüsünde
Ne zaman biri yanımızdan geçse
Daha bir gür sesle söylüyorum şarkıyı
Onun söylediği şarkıyı
Ölmeden önce
Dışarda kar yağıyor
Yıllar önce dinlediğim bir şiir
Yazan İhsan Yüce
Hem iyi hem de kötü rollerde oynayan
Sinema sanatçımız
O zaman dışarda kar vardı
Şimdi yok
Çünkü o dışarısı yok artık
Bu şehir arkamdan geldi yine
dönüp dolaşıp geldik yine memlekete
Nerde kalmıştık?
Şiirlerde kalan bir sevgiliydi
Dokunamadım sayarım
Yavuklusu vardı
Ayrıca biraz da büyükçeydi yaşı benden
Evlenip de ayrılmış üstelik
Ne olmuş demeyin
Ben 20 lerin başında bir genç o zaman
Her neyse
Görünen o ki
Kalmış biryerlerde
izi
Kısacası Muazzez,
Kahrediyorum yine
“Babanın şarap çanağına,
Gogen’e,
kadere,
sana,
bana
bir de gittiğin arabanın tekerine”
mesele yine aynı
yanlış zamanda, yanlış mekanda
bir aşk terakkisi
Grislypress 